Surowe ryby w diecie kota
Podawanie surowych ryb kotom może wydawać się naturalne i zdrowe, ale badania naukowe wskazują na ryzyka związane z tą praktyką. Zrozumienie tego ryzyka pomoże Ci lepiej zadbać o zdrowie Twojego kota.
Surowe ryby w diecie kota: Dlaczego powinny być unikane?
Podawanie surowych ryb naszym domowym kotom może wydawać się naturalnym i zdrowym wyborem, ale badania naukowe podkreślają pewne ryzyko związane z tą praktyką. W tym artykule omówimy, dlaczego surowe ryby mogą być szkodliwe dla kotów, skupiając się na problemach z witaminą B1, bakteriach i pasożytach.
Enzymy niszczące witaminę B1
W niektórych surowych rybach jak na przykład makrela, płoć czy szprot występuje enzym tiaminaza, który niszczy witaminę B1 (tiaminę) w organizmie kota. Tiamina jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, a jej niedobór może prowadzić do poważnych problemów neurologicznych. Symptomy mogą obejmować utratę apetytu, zaburzenia koordynacji ruchowej, drgawki, a nawet śmierć (Takahashi et al., 1997).
Związek nie pozwalający na przyswajanie żelaza
Tlenek trójmetyloaminy, czyli triox, zawarty w niektórych rybach morskich takich jak mintaj czy morszczuk, to związek, który wiąże żelazo w sposób nieprzyswajalny dla organizmu, co może powodować anemię i znaczące oslabienie zwierzęcia, przy jednoczesnym wzroście częstotliwosci oddychania.
Bakterie i pasożyty
Surowe ryby mogą być zanieczyszczone różnymi bakteriami i pasożytami, które są niebezpieczne dla kotów. Na przykład, bakterie z rodzajów Salmonella i Listeria mogą powodować poważne zakażenia, prowadzące do objawów takich jak biegunka, wymioty, gorączka, a nawet sepsa (Feng i Xiao, 2011).
Co do pasożytów, najczęściej spotykane są tasiemce, na przykład Diphyllobothrium latum. Pasożyty te mogą infekować koty, powodując objawy takie jak utrata apetytu, spadek masy ciała, biegunka i osłabienie.
Równie ważnym jest pasożyt Anisakis, który może powodować zapalenie żołądka i jelit. Niestety, zakażenia tym pasożytem są trudne do zdiagnozowania, ponieważ objawy mogą być nietypowe i niespecyficzne (Bao et al., 2017).