Tularemia
Tularemia, nazywana również gorączką zajęczą, to poważna choroba zakaźna, która może dotknąć zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Przyczyną jest bakteria Francisella tularensis, przenoszona głównie przez kleszcze, komary, pluskwy i roztocza. Chociaż objawy mogą być różnorodne i często niecharakterystyczne, jest możiwa zarowno skuteczna diagnoza jak i leczenie. Jak więc możemy rozpoznać tularemię, jak z nią walczyć, a przede wszystkim - jak zapobiegać tej groźnej chorobie?
Tularemia, nazywana również gorączką zajęczą, jest poważną chorobą zakaźną wywołaną przez bakterię Francisella tularensis. Najczęściej przenoszona jest przez różne rodzaje ektopasożytów, takie jak kleszcze, komary, pluskwy i roztocza. Znajduje się również w wydzielinach i odchodach zarażonych zwierząt. Ta choroba może zaatakować zarówno zwierzęta, jak i ludzi, choć u psów występuje rzadko i zwykle ma łagodny przebieg. Bakteria może przenikać do organizmu przez różne drogi, w tym przez skórę, układ oddechowy i pokarmowy, a także przez spojówki.
Francisella tularensis jest wrażliwa na działanie różnych czynników zewnętrznych. Na przykład ginie w ciągu 10 minut w temperaturze 56-58 stopni Celsjusza oraz po 24 godzinach w 0,1% roztworze formaliny. To oznacza, że środowisko jest kluczowym czynnikiem w przetrwaniu i rozprzestrzenianiu się tej bakterii.
Objawy tularemii
Symptomy tularemii mogą być różne i obejmują:
Gorączkę
Biegunkę
Wymioty
Powiększone węzły chłonne
Powiększone migdałki
Powiększoną śledzionę
Ropny wyciek z worków spojówkowych
Wychudzenie
Owrzodzenia skóry
Niedowład kończyn
Drżenie mięśni
Ataki drgawek
Apatię
Zaburzenia łaknienia (zmniejszenie lub utrata apetytu)
Czasami angina
Zapalenie węzłów chłonnych przyusznych i podszczękowych
Diagnozowanie i leczenie Tularemii
Rozpoznanie tularemii jest trudne, ponieważ choroba często nie daje swoistych objawów. Diagnoza polega na wykryciu obecności Francisella tularensis za pomocą badań serologicznych. Bakteria ta może być izolowana z różnych próbek, w tym z krwi, śliny, zmian skórnych i zmian w błonie śluzowej.
Leczenie tularemii polega zwykle na kilkutygodniowym cyklu terapii antybiotykowej. Najczęściej zalecanymi antybiotykami są tetracyklina i chloramfenikol, które powinny być stosowane przez co najmniej 14 dni.
Jak zapobiegać tularemii?
Zapobieganie tularemii polega przede wszystkim na systematycznym stosowaniu odpowiednich preparatów zabezpieczających zwierzęta przed ektopasożytami. Można to zrobić za pomocą różnych środków, takich jak spot-on, spraye, płyny lub krople. Ważne jest, aby zasięgnąć porady lekarza weterynarii, który najlepiej doradzi, jaki preparat będzie odpowiedni dla danego zwierzęcia oraz jak go prawidłowo stosować.
Po drugie, po każdym spacerze należy starannie przeglądać sierść zwierzęcia, aby usunąć ewentualne kleszcze. W przypadku usuwania kleszcza, ważne jest, aby robić to prawidłowo. Należy unikać smarowania go tłuszczem czy polewania wodą, ponieważ może to spowodować, że kleszcz zwymituje zakażoną krew do krwiobiegu zwierzęcia. Najbezpieczniej jest usunąć kleszcza przy pomocy specjalnej pęsetki, wykręcając go ze skóry w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Jeśli jednak nie jesteśmy pewni, jak prawidłowo usunąć kleszcza, powinniśmy udać się do weterynarza.
Opiekunka dwóch psów i trzech kotów. Z zawodu księgowa, z zamiłowania i pasji- zoodietetyk i behawiorysta. Interesują ją nowe trendy w żywieniu zwierząt. Uważa ze zwierzęta to przyjaciele i należy traktować je z miłością.
Dostawa w 3h!
Zainstaluj nasza aplikację - zamów z dostawą do domu tego samego dnia.
W aplikacji znajdziesz również przydatne rzeczy, w tym listę aktualnie pracujacych lekarzy weterynarii w Szczecinie.
