Zaburzenia lękowe u psa

Mózg psa odpowiada za kierowanie jego zachowaniem. Proces ten jest kontrolowany przez układy współczulny i przywspółczulny, hormony oraz neuroprzekaźniki, które razem generują emocje, takie jak strach czy złość. Aby zrozumieć mechanizm strachu, warto przyjrzeć się układowi limbicznemu, a zwłaszcza strukturze zwaną ciałem migdałowatym. To właśnie tam powstają i są przechowywane emocje.

Niestety, w przypadku nadmiernego lęku, ciało migdałowate wpływa na utrudnienie terapii behawioralnej. Dzieje się to dlatego, że jednym z głównych zadań tego układu jest utrwalanie zachowań mających na celu ochronę naszego bezpieczeństwa. Oznacza to, że organizm "zapamiętuje" pewne wydarzenia z przeszłości, co pozwala na rozpoznawanie zagrożeń. Ta sama zasada dotyczy również niepożądanych reakcji organizmu, w wyniku których może rozwijać się i utrwalać nadmierny, patologiczny lęk u zwierzęcia.

Środowisko i doświadczenia z przeszłości mają istotny wpływ na rozwój reakcji lękowych u psa. W trakcie rozwoju zwierzęcia, pod wpływem bodźców zewnętrznych, kształtuje się układ neuroendokrynowy, a także są wytwarzane hormony i neurotransmitery. Wszystkie te elementy wpływają na zdolność psa do radzenia sobie w stresujących sytuacjach.

Aby zrozumieć przyczyny lękowych zachowań u zwierzęcia, ważne jest "śledzenie" jego życiowej historii. Kluczowe są informacje dotyczące relacji psa z matką i rodzeństwem. Jeśli szczenię zostało pozbawione możliwości wychowywania się przy matce lub ten okres został znacząco skrócony, istnieje większe ryzyko, że zaburzona zostanie jego zdolność do prawidłowych reakcji społecznych. Wpływa to na relacje z ludźmi oraz innymi zwierzętami. Pies może wykazywać się nadmiernym lękiem, a nawet agresją. Warto zauważyć, że agresja często wynika właśnie ze strachu.