Aktualności

Zdjęcie poglądowe

analogicus

28 lut

Czemu koń ma długi pysk?

Aktualności 0 394 3 min. 48 sek. 100%

Długi pysk koni, charakterystyczna cecha tych szlachetnych zwierząt, ma zaskakująco proste wyjaśnienie. Według badań przeprowadzonych przez Verę Weisbecker, Emmę Sherratt i Rexa Mitchella, opublikowanych na The Conversation.

Choć może się to wydawać mało prawdopodobnym tematem, "dlaczego taka długa twarz?" to ważne pytanie w badaniach ewolucji ssaków. Dzieje się tak, ponieważ ssaki o długich twarzach nie pojawiają się przypadkowo. Raczej dłuższa twarz często pokrywa się z większym rozmiarem ciała w obrębie poszczególnych grup zwierząt.

Nazywamy ten efekt "ewolucyjną alometrią czaszkowo-twarzową", lub CREA. Zostało to zaobserwowane w różnych grupach ssaków, takich jak koty, gryzonie, jelenie, kangury i niektóre małpy. Można zobaczyć CREA w akcji, porównując twarz owcy z twarzą krowy, lub małego jelenia z gigantycznym łosiem.

Biorąc pod uwagę, jak powszechne jest to zjawisko, zaskakująco brakuje wyjaśnień dla CREA. Jedna z sugestii mówi, że wzorzec CREA może być wrodzoną częścią rozwoju czaszki, w której twarz ssaka automatycznie wydłuża się w miarę wzrostu zwierzęcia.

Problem z tym wyjaśnieniem polega na wielu przypadkach, gdzie wzorzec CREA nie istnieje lub jest odwrócony.

Tasmanian devils, wydry morskie i orki są wszystkie większe niż większość ich krewnych, ale mają krótsze twarze. Tymczasem długonose potoroos, miodożerne oposy i nektarne nietoperze są małe, ale mają długie twarze.

Jasne jest, że duży rozmiar ciała ssaka nie zawsze dyktuje, że musi mieć długą twarz.

Więc dlaczego CREA jest tak powszechne?
Proponujemy, że odpowiedź leży w prostych biomechanikach sposobu, w jaki gatunki używają swoich twarzy do jedzenia. Ważna obserwacja jest taka, że blisko spokrewnione zwierzęta mają tendencję do jedzenia podobnych pokarmów.

Na przykład, owce jedzą tę samą trawę co krowy. Jednak, ponieważ owce są ogólnie mniejsze, muszą mocniej gryźć swoimi szczękami, mięśniami szczęki i zębami (które stanowią większość ich twarzy).

Okazuje się, że krótsze twarze są bardziej efektywne w mocnym gryzieniu. Dzieje się tak ze względu na mniejszą odległość między mięśniami szczęki a zębami. Szczypce do grilla działają w ten sam sposób: im bliżej ręki są końcówki, tym silniejszy jest chwyt na steku.

Istnienie krótkich twarzy jest więc łatwe do wyjaśnienia. Trudniejsze pytanie brzmi: jeśli krótkie twarze są tak dobre w mocnym gryzieniu, dlaczego duże ssaki mają dłuższe twarze?

Odpowiedź leży w fakcie, że większe zwierzęta mają naturalnie większe mięśnie i mogą łatwiej gryźć. Pracują mniej ciężko przy gryzieniu w porównaniu z ich mniejszymi krewnymi.

Innymi słowy, większe ssaki mogą "pozwolić sobie" na dłuższe czaszki, które są znane z przewagi w różnych sytuacjach. U roślinożerców dłuższe twarze ułatwiają sięganie po więcej liści lub branie większych kęsów. U mięsożerców dłuższa twarz może pomieścić większe kły w ustach lub pomóc szczękom zamykać się szybciej.

Wyjaśnienie dla wyjątków

Nasze proponowane wyjaśnienie dla CREA tłumaczy również wyjątki od niego, które prawie zawsze wiążą się z dużą zmianą w diecie. Rodzina psowatych jest świetnym przykładem. Ta grupa obejmuje łowców małych ofiar, takich jak lisy, i łowców dużych ofiar, takich jak wilki.

Zarówno łowcy małych, jak i dużych ofiar podążają za CREA w obrębie ich grup dietetycznych. Innymi słowy, większe osobniki w grupie lisów będą miały dłuższe twarze.

Jednak, mimo że wilki mają tendencję do bycia większymi niż lisy, mają nadal krótsze twarze niż największe lisy. Sugerujemy, że dzieje się tak, ponieważ polują na większe ofiary i dlatego wymagają mocniejszego ugryzienia.

Nasze wyjaśnienie stosuje się również w przeciwnym scenariuszu. Na przykład, miodożerne oposy i potoroos mogą "pozwolić sobie" na dłuższe twarze niż ich większe krewni, ponieważ jedzą miększe pokarmy. Dłuższa twarz może pozwolić im trzymać dłuższy język lub łatwo przeszukiwać glebę w poszukiwaniu pokarmu.

Spodziewalibyśmy się również wyjątków, gdy gatunek nie używa swojego pyska do łapania lub rozdrabniania pokarmu. Ludzie, ze swoimi wyjątkowo krótkimi twarzami w stosunku do ogromnej czaszki mózgowej, są świetnym przykładem. Nasz gatunek w ogóle nie używa twarzy do zdobywania pokarmu; nasze ręce, narzędzia i umiejętność gotowania wykonują tę pracę za nas.

źródło: SCIENCEALERT

Marcin Tintoski

Opiekun czterech kotów i dwóch psów. W zoologii od kilkunastu lat. Administrator licznych stron i grup internetowych zajmujących się zoologią. Nałogowo szkoli się w temacie opieki i żywienia zwierząt.