Poznaj panterę mglistą

Panterki mgliste mogą obracać swoje stawy skokowe o prawie 180 stopni i zabijają, gryząc tył szyi swojej ofiary swoimi ogromnymi zębami.

W przeciwieństwie do lwów i gepardów w Afryce, które śledzą lub przemierzają otwarte równiny w pogoni za zdobyczą, panterki mgliste przyjęły bardziej nadrzewny sposób życia, przystosowując się do życia w tropikalnych lasach południowo-wschodniej Azji.

Ten nadrzewny styl życia spowodował, że posiadają one niezwykłe stawy skokowe, które mogą obracać o niemal 180 stopni.

Taka niesamowita elastyczność tych stawów umożliwia im schodzenie z pni drzew głową w dół. W niewoli zaobserwowano, jak te koty wspinały się do góry nogami wzdłuż poziomych gałęzi i wisiały na tylnych łapach, co pozwalało im skakać na zdobycz poniżej — chociaż naukowcy wierzą, że głównie polują na ziemi.

Panterki mgliste mają krótkie, krępe nogi, małe ciała — długości między 27 a 42,5 cala (69 do 108 centymetrów) — oraz długie ogony, które są najdłuższe ze wszystkich kotów w stosunku do rozmiaru ciała i pomagają im zachować równowagę na drzewach. Mogą ważyć między 25 a 50 funtów (11 do 23 kilogramów).

Panterki mgliste mają również największe górne kły ze wszystkich żyjących kotów, proporcjonalnie do rozmiaru swojego ciała. Badanie opublikowane 6 października w czasopiśmie Science Advances zauważyło, że proporcje ich zębów są podobne do niektórych wymarłych gatunków szablozębnych.

Zabijając dużą zdobycz, te duże koty nie zabijają gryząc w gardło, w przeciwieństwie do ich dużych kocich kuzynów. Zamiast tego, gryzą tył szyi, aby zabić swoją ofiarę, przecinając rdzeń kręgowy.

W 2006 roku badacze odkryli, że panterki mgliste są faktycznie dwoma odrębnymi gatunkami, z teraz nazwanymi panterkami mglistymi z Sundy (N. diardi) endemicznymi dla wysp Sumatry i Borneo.

Zarówno N. diardi, jak i N. nebulosa są uznane za gatunki narażone na wyginięcie przez Czerwoną Listę Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).

"Panterka mglista z kontynentu żyje w gęstych lasach Azji Południowej i Południowo-Wschodniej, prezentując niezwykłe przystosowania do życia w koronach drzew," powiedział Wai-Ming Wong, dyrektor nauk o ochronie małych kotów dla Panthera, globalnej organizacji ochrony dzikich kotów, w wiadomości e-mail do Live Science.

Jednak wylesianie i ekspansja rolnictwa zagrażają dużej części dostępnego habitatu na ich terenie. Kluczowe jest opracowanie skutecznych planów zarządzania ochroną, które obejmują szeroki zakres interesariuszy, od lokalnych społeczności po agencje rządowe, aby zabezpieczyć przyszłość tego charyzmatycznego gatunku.